Dr. Paul Storm, paleoantropoloog, docent Hogeschool Rotterdam heeft op zondag 17 juni een boeiende lezing over de “discutabele” wetenschappelijke nalatenschap van Eugène Dubois.
Bezeten van het idee om de “missing link” te vinden, gaf Eugène Dubois (1858-1940) in 1887 zijn carrière in Nederland op en reisde met vrouw en kind naar Indonesië. Een ongelofelijke daad, het was zoeken naar een speld in een hooiberg. Enorm veel doorzettingsvermogen heeft hem uiteindelijk in 1891 en 1892 bij het Javaanse plaatsje Trinil succes opgeleverd. Hier vond hij een kies, een schedelkapje en een dijbeen dat hij toeschreef aan één en hetzelfde wezen. Vanaf het moment dat hij zijn vondsten in 1894 presenteerde als zijnde de “missing link”, Pithecanthropus erectus, tussen mensaap en mens zijn ze onderwerp geweest van hevige discussies.
En Dubois? Die is er in de verhalen die er over hem zijn geschreven niet altijd even goed vanaf gekomen. Dit vond Dubois zelf zorgwekkend; op 27 maart 1931 merkte hij op: “Nu ik oud ben denk ik terug aan mijn leven en tracht mijn eigen waarde te bepalen. Nu geloof ik dat ik altijd onderschat ben. In de meeste boeken word ik voorgesteld als de eerste de beste militaire arts die toevallig een belangrijke vondst deed.”
Of gaan Dubois’ verdiensten voor de wetenschap verder, veel verder, dan deze “toevallige vondst”?
